Randgroeprel in München: rebellie voor inclusiviteit en zelfbeschikking!

Randgroeprel in München: rebellie voor inclusiviteit en zelfbeschikking!

Zaterdagmiddag veranderde de Marienplatz in München in een podium van zelfbeschikking en verzet. “Fringe group rel” – dat was het motto van dit evenement, dat enkele honderden mensen bij elkaar bracht en werd georganiseerd door een toegewijde groep die de rechten van mensen met een handicap op de voorgrond brengt. Patricia Koller, de organisator, deed niets halfs. Ze vocht zich met haar elektrische rolstoel een weg naar het podium en sprak: “We willen geen medelijden, we willen niet meer vragen, we zijn rebellie!” schreeuwde ze in de microfoon en uitte haar ongemak over de huidige sociale en politieke omstandigheden.

Het evenement, dat zorgde voor muzikaal entertainment met een drumgroep en DJ GeorgiaG, bood ook ruimte voor persoonlijke reportages van getroffenen. In haar toespraak herhaalde Koller de centrale thema’s: zelfbepaald leven, participatie en toegankelijkheid. Hun kritiek richtte zich niet alleen op sociale barrières, maar ook op de overheid en de geplande bezuinigingen op de voorzieningen voor mensen met een beperking. Veel deelnemers zagen deze bezuinigingen als een stap terug in de gelijke participatie.

Juridisch kader

Een sleutelmoment van de gebeurtenis was de oproep tot volledige implementatie van het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (VN CRPD), dat in 2006 werd aangenomen en waarvan de doelstellingen als achterhaald konden worden omschreven. Dit is een belangrijk internationaal document dat gegarandeerde rechten garandeert aan ongeveer 1 miljard mensen met een handicap wereldwijd, inclusief toegang tot onderwijs en een samenleving zonder barrières. Duitsland ondertekende het verdrag op 30 maart 2007 en het werd in dit land op 26 maart 2009 van kracht. Dit leidde tot een duidelijke paradigmaverschuiving in het gehandicaptenbeleid – weg van een gebrekkig medisch inzicht naar een mensenrechtenbenadering die vooral gericht is op het realiseren van mensenrechten voor mensen met een handicap.

De federale regering heeft ook een nationaal actieplan gelanceerd om gelijke kansen in onderwijs en werk te garanderen en zelfbepaalde participatie mogelijk te maken. Het bijbehorende Comité voor de rechten van personen met een handicap werd opgericht om regelmatig de naleving van de overeenkomst te beoordelen. Maar zoals recente gebeurtenissen al hebben aangetoond, is er nog steeds veel ruimte voor verbetering in de uitvoering, dus de eisen van Patricia Koller en Katrin Langensiepen, huidige leden van het Europees Parlement voor de Groenen, zijn maar al te begrijpelijk.

Een oproep voor gelijke kansen

In wezen gaat het erom dat mensen met een handicap worden erkend als dragers van de mensenrechten. De staat heeft de plicht deze rechten te respecteren, garanderen en beschermen. De centrale vraag blijft: zijn wij als samenleving bereid de noodzakelijke stappen te zetten om een ​​werkelijk inclusieve samenleving te creëren? Er ligt nog veel werk voor ons. Het UN CRPD en de implementatie ervan moeten niet alleen een vanzelfsprekendheid worden in de wetgeving, maar ook in de samenleving als geheel.

Waar het daadwerkelijk naartoe gaat, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: de stemmen van mensen met een handicap zullen niet langer worden genegeerd.

Voor meer informatie over het UN CRPD en de invloed ervan op het gehandicaptenbeleid in Duitsland, zie de rapporten van Zuid-Duitse krant, BMAS En Instituut voor Mensenrechten.