Περιθωριακή εξέγερση στο Μόναχο: Εξέγερση για ένταξη και αυτοδιάθεση!

Περιθωριακή εξέγερση στο Μόναχο: Εξέγερση για ένταξη και αυτοδιάθεση!

Το απόγευμα του Σαββάτου η Marienplatz στο Μόναχο μετατράπηκε σε στάδιο αυτοδιάθεσης και αντίστασης. «Fringe group riot» – αυτό ήταν το σύνθημα αυτής της εκδήλωσης, η οποία συγκέντρωσε αρκετές εκατοντάδες άτομα και διοργανώθηκε από μια αφοσιωμένη ομάδα που φέρνει τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στο προσκήνιο. Η Patricia Koller, η διοργανώτρια, δεν έκανε τίποτα στα μισά. Πάλεψε μέχρι τη σκηνή με το ηλεκτρικό της αναπηρικό καροτσάκι και μίλησε: «Δεν θέλουμε οίκτο, δεν θέλουμε να ρωτάμε άλλο, είμαστε εξέγερση!» φώναξε στο μικρόφωνο, εκφράζοντας τη δυσφορία της για τις τρέχουσες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

Η εκδήλωση, η οποία παρείχε μουσική ψυχαγωγία με μια ομάδα ντραμς και τον DJ GeorgiaG, πρόσφερε επίσης χώρο για προσωπικές αναφορές από τους πληγέντες. Στην ομιλία της, η Koller επανέλαβε τα κεντρικά θέματα: αυτοκαθορισμένη ζωή, συμμετοχή και προσβασιμότητα. Η κριτική τους στρεφόταν όχι μόνο στα κοινωνικά εμπόδια, αλλά και στην κυβέρνηση και στις σχεδιαζόμενες περικοπές στις υπηρεσίες για τα άτομα με αναπηρία. Πολλοί συμμετέχοντες θεώρησαν αυτές τις περικοπές ως ένα βήμα προς τα πίσω στην ισότιμη συμμετοχή.

Νομικό πλαίσιο

Βασική στιγμή της εκδήλωσης ήταν η έκκληση για πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (UN CRPD), η οποία εγκρίθηκε το 2006 και οι στόχοι της οποίας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν καθυστερημένοι. Πρόκειται για ένα σημαντικό διεθνές έγγραφο που εγγυάται εγγυημένα δικαιώματα σε περίπου 1 δισεκατομμύριο άτομα με αναπηρίες παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στην εκπαίδευση και μιας κοινωνίας χωρίς φραγμούς. Η Γερμανία υπέγραψε τη σύμβαση στις 30 Μαρτίου 2007 και τέθηκε σε ισχύ στη χώρα αυτή στις 26 Μαρτίου 2009. Αυτό οδήγησε σε μια σαφή αλλαγή παραδείγματος στην πολιτική για την αναπηρία - μακριά από μια ελλιπή ιατρική κατανόηση προς μια προσέγγιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που στοχεύει ιδιαίτερα στην υλοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα άτομα με αναπηρία.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει επίσης ξεκινήσει ένα εθνικό σχέδιο δράσης για τη διασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση και την εργασία και για να καταστεί δυνατή η αυτοκαθορισμένη συμμετοχή. Η συνδεδεμένη Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία ιδρύθηκε για να ελέγχει τακτικά τη συμμόρφωση με τη συμφωνία. Όμως, όπως έχουν ήδη δείξει τα πρόσφατα γεγονότα, υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης στην εφαρμογή, επομένως τα αιτήματα της Patricia Koller και της Katrin Langensiepen, σημερινών μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τους Πράσινους, είναι πολύ κατανοητά.

Έκκληση για ίσες ευκαιρίες

Ουσιαστικά πρόκειται για την αναγνώριση των ατόμων με αναπηρία ως φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το κράτος έχει υποχρέωση να σέβεται, να εγγυάται και να προστατεύει αυτά τα δικαιώματα. Το κεντρικό ερώτημα παραμένει: Είμαστε ως κοινωνία διατεθειμένοι να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να δημιουργήσουμε μια πραγματικά χωρίς αποκλεισμούς κοινωνία; Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μας. Η CRPD των Ηνωμένων Εθνών και η εφαρμογή της πρέπει όχι μόνο να γίνουν αυτονόητη υπόθεση του νόμου, αλλά και της κοινωνίας στο σύνολό της.

Πού πραγματικά πάει μένει να φανεί. Ένα όμως είναι σίγουρο: οι φωνές των ατόμων με αναπηρία δεν θα αγνοούνται πλέον.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την CRPD του ΟΗΕ και την επιρροή της στην πολιτική αναπηρίας στη Γερμανία, δείτε τις εκθέσεις από Εφημερίδα της Νότιας Γερμανίας, BMAS και Ινστιτούτο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.