Taniec i rodzicielstwo: nowe strategie uczciwej pracy opiekuńczej w Monachium

Taniec i rodzicielstwo: nowe strategie uczciwej pracy opiekuńczej w Monachium

W ubiegły weekend w Monachium odbyło się szczególnie wnikliwe sympozjum zatytułowane „Taniec i rodzicielstwo – strategie godziwej opieki w kulturze”. Z okazji dziesiątej rocznicy Monachijskiego Biura Tańca eksperci i zainteresowane strony zebrali się w Pracowniach Pracy monachijskiej Dzielnicy Twórczej, aby omówić bardzo aktualny temat: wyzwania stojące przed rodzicami, szczególnie na scenie tanecznej i kulturalnej. Wydarzenie rozpoczęło się porywającym przemówieniem programowym Danieli Rippl, dyrektor monachijskiego wydziału kultury oraz występem Christiny D’Alberto.

Dwudniowa konferencja stała się platformą międzynarodowej wymiany i prezentacji przykładów najlepszych praktyk. Choreografka Emi Myoshi i tancerka Anna Kempin podzieliły się osobistymi doświadczeniami dotyczącymi przeszkód, jakie napotkały w czasie ciąży. Obejmują one zarówno zwolnienia, jak i poczucie braku perspektyw. Takie historie kontrastują z żądaniami organizacji wspierających, takich jak Shubui Collective we Freiburgu, który oferuje kreatywne rozwiązania na potrzeby artystów i rodziców. Wydarzenie wsparły także aktorka Emilia de Fries i reżyserka Elisa Müller, które przedstawiły rekomendacje dotyczące produkcji kulturalnej przyjaznej rodzicom.

Wyzwania i rozwiązania w skrócie

Jednym z głównych tematów sympozjum był nierówny podział pracy opiekuńczej i związane z tym straty finansowe dla rodziców. Ostatnie badania pokazują, że rodzice tracą średnio 7 000 funtów (około 8 000 euro) dochodu rocznie, a 88% rodziców odrzuca oferty pracy ze względu na zobowiązania. Szczególnie szokujące: 49% rezygnuje całkowicie z pracy. Te alarmujące liczby podkreśliły Nicole Fiedler i Jana Grünewald z organizacji parasolowej Tanz Deutschland w swoich komentarzach na temat wspierania artystów w czasie pandemii koronowej.

Kolejnym emocjonującym elementem sympozjum była dyskusja na temat problemów, jakie napotykają twórcy tańca z dziećmi podczas rezydencji i wyjazdów festiwalowych. Bariery te mogą poważnie zmniejszyć szanse na sukces, a tym samym wzbudzić zapotrzebowanie na wielofunkcyjne przestrzenie do pracy kulturalnej i strukturalne wsparcie dla pracy opiekuńczej. Ogłoszono także nowy model finansowania dla Monachium, który jest ukierunkowany na konkretne potrzeby rodziców.

Różnica w opiece ze względu na płeć – wyzwanie dla całego społeczeństwa

Główny temat sympozjum: Gender Care Gap, opisuje różnicę w podziale bezpłatnej pracy opiekuńczej pomiędzy mężczyznami i kobietami. Według aktualnych danych większość tych zadań przejmują kobiety pozostające w związkach heteroseksualnych. Badania pokazują, że w związkach osób tej samej płci mężczyźni pozostający w związkach homoseksualnych spędzają więcej czasu na pracy opiekuńczej, podczas gdy kobiety pozostające w związkach lesbijskich spędzają mniej czasu na tych zadaniach, głównie ze względu na wyższy wskaźnik bezdzietności. Nierówności te są częścią złożonej struktury społecznej, która odzwierciedla historyczne wzorce do naśladowania i normy społeczne, jak podkreśla Federalna Fundacja na rzecz Równości.

Jak pokazują dane z badania wykorzystania czasu, różnice w opiece ze względu na płeć stanowią problem nie tylko w strukturach rodzinnych, ale wpływają także na środowisko zawodowe. Uwzględnia się tu nieodpłatną pracę, taką jak sprzątanie, opieka nad dziećmi i wolontariat. Z badania wynika, że ​​nierówności historyczne wpływające na podział tej pracy przeważają nie tylko w związkach heteroseksualnych, ale także w związkach tej samej płci.

Sympozjum miało na celu wprowadzenie tych tematów do sfery publicznej, aby promować wdrażanie pomysłów i wsparcie w niepewnych czasach. Koncentrując się wyraźnie na równości i wspieraniu rodziców na scenie tanecznej, uczyniono ważny krok we właściwym kierunku, aby stawić czoła wyzwaniom związanym z pracą opiekuńczą i pracować nad ich pokonaniem.