Εκδήλωση μνήμης στο Μόναχο: Μνήμη του θύματος του NSU Μπουλγαρίδη

Εκδήλωση μνήμης στο Μόναχο: Μνήμη του θύματος του NSU Μπουλγαρίδη

Την ερχόμενη Κυριακή, το Μόναχο θα σηματοδοτήσει τη 18η επέτειο από τη δολοφονία του Θεόδωρου Μπουλγαρίδη, θύματος της δεξιάς εξτρεμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο (NSU). Ο Έλληνας ιδιοκτήτης μικρής επιχείρησης, ο οποίος πυροβολήθηκε στις 15 Ιουνίου 2005 στο νέο κλειδαράδικό του στο Stachus, εκτελέστηκε με τρεις πυροβολισμούς στο κεφάλι και ήταν το έβδομο θύμα σε μια σειρά δολοφονιών που κόστισαν τη ζωή πολλών ανθρώπων για ρατσιστικά κίνητρα στη Γερμανία από το 2000 έως το 2006. εξτρεμισμού και θα ηγηθεί της εκδήλωσης μνήμης την Κυριακή 14 Ιουνίου 2025, στις 12 μ.μ.

Ο Μπουλγαρίδης ήρθε στο Μόναχο το 1973, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του και εργάστηκε σε φημισμένες εταιρείες όπως η Siemens και η Deutsche Bahn. Άνοιξε την επιχείρηση κλειδαρά του μόλις δύο εβδομάδες πριν από τον βίαιο θάνατό του. Αυτό ρίχνει μια σκιά στην έρευνα, η οποία αρχικά δεν επικεντρώθηκε στο NSU, αλλά μάλλον στο ιδιωτικό περιβάλλον του θύματος. Η κατάσταση ήταν παρόμοια με ένα άλλο θύμα του NSU, τον Habil Kiliç, ο οποίος πυροβολήθηκε σε ένα delicatessen στο Μόναχο στις 29 Αυγούστου 2001. Και στην περίπτωσή του, η πρώτη υπόθεση της αστυνομίας ήταν ότι υπήρχαν εγκληματικές διασυνδέσεις πριν επικεντρωθεί σε ρατσιστικά κίνητρα.
Όπως το Απογευματινή εφημερίδα αναφέρει, είναι σκανδαλώδες γεγονός ότι πολλές από τις δολοφονίες του NSU έχουν παρερμηνευθεί εδώ και χρόνια ως πράξεις οργανωμένων εγκληματικών ομάδων.

Η σειρά δολοφονιών NSU στο επίκεντρο

Μεταξύ 2000 και 2007 υπήρξαν συνολικά δέκα θύματα που δολοφονήθηκαν από το NSU για ρατσιστικά κίνητρα. Αυτό περιελάμβανε Τούρκους, τους Έλληνες Μπουλγαρίδη και τη Γερμανίδα αστυνομικό Michèle Kiesewetter. Η όπερα δολοφονίας του NSU, που συχνά αναφέρεται ως "Δολοφονίες Κεμπάπ", ωφέλησε κυρίως ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων που ζούσαν σε μια πιο τεταμένη οικονομική κατάσταση. Οι κύριοι δράστες, οι Uwe Mundlos, Uwe Böhnhardt και Beate Zschäpe, ζούσαν υπόγεια από το 1998 και διατηρούσαν ένα δίκτυο βίας και τρόμου καθ' όλη αυτή την περίοδο. Η υπόθεση ήρθε στο φως στις 4 Νοεμβρίου 2011, όταν οι δράστες βρέθηκαν νεκροί σε τροχόσπιτο μετά από αποτυχημένη ληστεία τράπεζας. Στη συνέχεια, η Zschäpe παραδόθηκε στην αστυνομία αφού έβαλε φωτιά στην κρυψώνα στο Zwickau.

Το NSU δεν ήταν μόνο μια σειρά δολοφονιών, αλλά και μια σοβαρή αποτυχία των αρχών ασφαλείας, οι οποίες ερευνούσαν προς τη λάθος κατεύθυνση για δεκαετίες, αφήνοντας πίσω τους στοιχεία ρατσιστικού τρόμου. Οι υποτιθέμενες διασυνδέσεις μεταξύ των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και της NSU εγείρουν επίσης ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί πλήρως.

Προκλήσεις και κρίσιμα ερωτήματα

Η αναφορά για τις δολοφονίες δεν αντιμετωπίστηκε μόνο με οργή λόγω της ανεπαρκούς έρευνας, αλλά και με μια κλιμακούμενη ξενοφοβική συζήτηση μεταξύ του κοινού. Για παράδειγμα, μια έκθεση υποβλήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη από τις οικογένειες των θυμάτων που καταγγέλλονταν συστηματικό ρατσισμό στη βαυαρική αστυνομία. Στο μεταξύ, καταγγελίες έχουν γίνει και για συνεργασία νεοναζί πληροφοριοδοτών με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος, η οποία οδήγησε σε αναστολή ορισμένων αστυνομικών.

Η δίκη του NSU ξεκίνησε τον Μάιο του 2013 και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2018 με τον Zschäpe να καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη. Αλλά πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα: Πώς θα μπορούσε μια τόσο επικίνδυνη ομάδα να παραμείνει απαρατήρητη για τόσο καιρό; Ποια δίκτυα υποστήριξαν το NSU; Και πώς μπορεί να καταπολεμηθεί βιώσιμα ο αυξανόμενος δεξιός εξτρεμισμός; Αυτές και άλλες πτυχές συζητούνται επίσης στον φάκελο Βαυαρικό Κρατικό Κέντρο για την Πολιτική Εκπαιδευτική Εργασία συζητήθηκε κριτικά. Londy, μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι εκδηλώσεις μνήμης όπως αυτή της Κυριακής στο Μόναχο δεν είναι μόνο μια υπενθύμιση, αλλά και μια ώθηση για μια εντατική συζήτηση σχετικά με την ευθύνη μας στον αγώνα κατά του ρατσισμού και της τρομοκρατίας.