Κρίση κατώτατου μισθού: Οι μητέρες του Μονάχου δίνουν μάχη για καθημερινή επιβίωση!
Άρθρο σχετικά με τον κατώτατο μισθό στο Schwabing-West, προκλήσεις για μονογονείς και περιφερειακή κλιμάκωση των μισθών.

Κρίση κατώτατου μισθού: Οι μητέρες του Μονάχου δίνουν μάχη για καθημερινή επιβίωση!
Στο Μόναχο, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο υποχρεωτικός κατώτατος μισθός δεν είναι επαρκής, ειδικά στη μητρόπολη της Βαυαρίας, όπου το κόστος ζωής είναι σημαντικά υψηλότερο από ό,τι στις αγροτικές περιοχές. Μεγαλόφωνος καθημερινά νέα Ως εκ τούτου, οι οικονομολόγοι άρχισαν να ζητούν μια περιφερειακή κλιμάκωση του κατώτατου μισθού. Το μέτρο αυτό έχει σκοπό να αντισταθμίσει το υψηλότερο κόστος που επιβαρύνει ιδιαίτερα τις μητροπολιτικές περιοχές όπως το Μόναχο. Η πραγματικότητα φαίνεται από το παράδειγμα της Fabienne Marquardt, μιας ανύπαντρης μητέρας και κομμώτριας από την πόλη που παρά το ακαθάριστο εισόδημα της τάξης των 2.300 ευρώ το μήνα, έχει στη διάθεσή της μόνο περίπου 1.700 ευρώ. Με βασικό ενοίκιο 1.000 ευρώ για το δίχωρο διαμέρισμά της, δεν περισσεύει και πολλά.
Μια ανησυχητική στατιστική λέει ότι περίπου το ένα τρίτο του γερμανικού πληθυσμού ζει «από χέρι σε στόμα». Πάνω από το 21% κινδυνεύει από τη φτώχεια και περίπου το 15% βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, που είναι 1.400 ευρώ καθαρά για ένα νοικοκυριό ενός ατόμου. Αυτό ρίχνει σαφέστερο φως στη συζήτηση για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος έχει πλέον αυξηθεί από 8,50 σε 12,82 ευρώ σήμερα από την καθιέρωσή του την 1η Ιανουαρίου 2015, αλλά σε πολλές πόλεις δεν επαρκεί για να καλύψει το κόστος ζωής.
Περιφερειακές αποφοιτήσεις και προκλήσεις
Οι οικονομικοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι ένας περιφερειακά κλιμακωτός κατώτατος μισθός, όπως εφαρμόζεται στις ΗΠΑ και τον Καναδά, θα ήταν ένα λογικό βήμα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο κατώτατος μισθός ποικίλλει σημαντικά ανά περιοχή. Για παράδειγμα, οι τιμές κυμαίνονται από 14,70 $ στην Αριζόνα έως 17,50 $ στην Περιφέρεια της Κολούμπια. Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας ρύθμισης θα ήταν η εξίσωση της αγοραστικής δύναμης και η μείωση του φόρτου για τις εταιρείες στις αγροτικές περιοχές. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης ανησυχίες: οι πολιτικές δυσκολίες στην εφαρμογή και η αυξημένη γραφειοκρατία θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο.
Η συζήτηση για διαφορετικούς κατώτατους μισθούς ανά κλάδο γίνεται ολοένα και πιο δυνατή, ειδικά στη γεωργία. Ο Πρόεδρος της Ένωσης Γερμανών Αγροτών, για παράδειγμα, ζητά να αμείβονται οι εποχικοί εργαζόμενοι μόνο στο 80% του κατώτατου μισθού. Το SPD υπερασπίζεται σθεναρά τον εαυτό του και προειδοποιεί ότι μια τέτοια διαφοροποίηση υπονομεύει τη βασική ιδέα του κατώτατου μισθού. Υπάρχουν ήδη εξαιρέσεις για ορισμένες ομάδες, όπως ασκούμενους και ασκούμενους.
Μελλοντικές εξελίξεις και απαιτήσεις της ΕΕ
Η αύξηση του κατώτατου μισθού στη Γερμανία έχει προκαλέσει επανειλημμένα συζητήσεις τα τελευταία χρόνια. Αν και η αύξηση στα 12 ευρώ την 1η Οκτωβρίου 2022 έφερε θετικές βελτιώσεις στο εισόδημα για περίπου 8 εκατομμύρια εργαζομένους, μια σύγκριση με άλλες χώρες της ΕΕ δείχνει ότι η Γερμανία βρίσκεται στη μέση της Ευρώπης με κατώτατο μισθό περίπου 53% του μέσου μισθού. Η ΕΕ έχει εκδώσει κατευθυντήριες γραμμές που ορίζουν ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να είναι τουλάχιστον 60% του διάμεσου μισθού, αλλά η Γερμανία υστερεί.
Η Επιτροπή για τον κατώτατο μισθό θα συζητήσει μελλοντικές αυξήσεις στα μέσα του 2025, ενώ πολιτικοί όπως ο Όλαφ Σολτς ζητούν σταδιακή αύξηση στα 14 ευρώ και αργότερα ακόμη και στα 15 ευρώ. Η επικεφαλής του SPD Saskia Esken υποστηρίζει αυτές τις προσπάθειες και προειδοποιεί ότι τα επίπεδα μισθών είναι πολύ χαμηλά, γεγονός που θα μπορούσε να αυξήσει περαιτέρω την κοινωνική ανισότητα. Μένει να φανεί πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση για τον κατώτατο μισθό τους επόμενους μήνες και εάν οι περιφερειακές αποφοιτήσεις θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτελέσουν μια ιδανική λύση.
Συνοψίζοντας, μένει να ειπωθεί ότι, όπως δείχνει το παράδειγμα της Fabienne Marquardt, παρά την πρόοδο στη νομοθεσία για τον κατώτατο μισθό, πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες να ζήσουν σε μια πόλη όπως το Μόναχο. Οι φωνές των ειδικών και των πολιτικών ζητούν λύση που να λαμβάνει υπόψη τόσο τις ανάγκες του εργαζόμενου πληθυσμού όσο και την πραγματικότητα των εργοδοτών.