Het griezelige spoor van de psychopaat: de duistere moorden in München in de jaren dertig

Het griezelige spoor van de psychopaat: de duistere moorden in München in de jaren dertig

In de jaren dertig werd München opgeschrikt door een verschrikkelijke reeks moorden die het leven van talloze vrouwen eisten en de stad in angst en terreur stortten. Tussen 1928 en 1939 pleegden de daden van een psychologisch verontrustende dader niet alleen misdaden tegen de menselijke waardigheid, maar brachten ook de angstaanjagende diepten van de menselijke psyche aan het licht. Luidruchtig Focus Vijf vrouwen werden vermoord en meer dan negentig werden verkracht, een misdaad die als bijzonder koud en berekenend werd beschouwd.

De eerste bekende tragedie vond plaats in 1931, toen de jonge Katharina Schätzl tijdens een fietstocht werd verkracht en vermoord. De politie stond er aanvankelijk alleen voor: er waren nauwelijks aanwijzingen voor daders of slachtoffers. Een typisch patroon was de aanval op jonge vrouwen, vaak neergeschoten en verminkt in het Forstenrieder Park, waar Anna Geltl in 1934 het tweede slachtoffer was.

De jacht op de dader

De misdaden gingen door en in 1934 werd Berta Sauerbeck ontvoerd en moest ze de gruwel van de schietpartij overleven voordat ze uiteindelijk haar leven verloor. In 1937 en 1938 brachten nog meer wreedheden de stad in beroering, wat de politie ertoe aanzette een speciale commissie op te richten. Maar ondanks al hun inspanningen waren ze aanvankelijk niet succesvol.

Het keerpunt kwam op 29 januari 1939, toen Johann Eichhorn, een getrouwde man en rangeerder bij de Reichsbahn, werd gearresteerd. Voorbijgangers konden een aanval op een 12-jarig meisje voorkomen en de politie waarschuwen. Eichhorn bekende tegenover een medegevangene dat hij de tel van zeventig verkrachtingen was kwijtgeraakt en dat hij in een psychiatrisch rapport werd beschreven als een ‘buitengewoon seksueel libidineuze psychopaat’.

Een gesloten proces

Hoewel Eichhorn de verkrachtingen voor de rechtbank bevestigde, ontkende hij de moorden. Het proces, dat plaatsvond op 29 en 30 november 1939, mocht niet in het openbaar plaatsvinden. Op 1 december werd Eichhorn uiteindelijk ter dood veroordeeld en geëxecuteerd. Interessant genoeg verhinderde het naziregime uitgebreide berichtgeving over de zaak, die tot op de dag van vandaag relatief onbekend is gebleven.

De casus weerspiegelt ook een dieper sociaal probleem: psychopathie, zoals beschreven in de psychopathologie, wordt gekenmerkt door abnormale cognities en onaangepast gedrag. Deze manifesteren zich in een extreme afwijking van sociale normen, die niet alleen het individuele gedrag beïnvloedt, maar ook de maatschappelijke structuren als geheel - een onderwerp dat relevant is gebleven sinds de tijd van Hippocrates en Plato tot aan de moderne psychotherapie. Psychopathie wordt ook beschouwd als een stoornis met een diepere psychologische basis en waarvan de oorzaken uitgebreid worden onderzocht.

Tot op de dag van vandaag blijft de zaak Johann Eichhorn een gedenkwaardig voorbeeld van de diepten van de menselijke natuur en de uitdagingen waarmee wetshandhavingsinstanties worden geconfronteerd bij onvoorstelbare misdaden. Dergelijke verhalen zijn de sleutel tot het vergroten van het begrip van psychopathologie en het vestigen van de aandacht op de donkere kanten van de mensheid, die vaak verborgen blijven achter gesloten deuren.

Voor geïnteresseerden blijft onderzoek naar psychische aandoeningen die in de psychopathologie worden behandeld belangrijk. Veel van de hedendaagse populaire theorieën zijn gebaseerd op antwoorden op de vraag hoe psychische stoornissen ontstaan ​​en welke rol de samenleving, het onderwijs en individuele ervaringen daarin spelen. Wikipedia biedt hierin interessante inzichten.