Hoogleraar wzywa do zmian: czas na Slow Academia” na uniwersytecie!

Hoogleraar wzywa do zmian: czas na Slow Academia” na uniwersytecie!

Obecnie w świecie akademickim dużo mówi się o idei „Slow Academia”. Albert Meijer, profesor innowacji publicznych, w sensacyjnym poście na LinkedIn pilnie wezwał do refleksji. Po sześciomiesięcznym urlopie naukowym wrócił zmotywowany, ale szybko poczuł się przytłoczony codziennym obciążeniem pracą. E-maile, spotkania i skrypty studenckie do rozwiązania wypełniały jego dni, sprawiając, że zadawał sobie pytanie, czy rzeczywiście jest to stan, do którego dążymy w życiu akademickim. Pod jego postem pomysł Slow Academia zyskał prawie 1000 polubień i liczne aprobujące komentarze, co odzwierciedla potrzebę wielu osób w szkolnictwie wyższym, aby zmniejszyć presję i zapewnić trwałość pracy w środowisku akademickim. Meijer argumentuje, że w żadnym wypadku nie chce rozpoczynać nowego projektu, aby uniknąć dalszej presji i ma nadzieję, że jego przemyślenia zachęcą decydentów do ponownego przemyślenia swojego stylu przywództwa.

Ale co właściwie oznacza Slow Academia? Termin ten oznacza nie tylko wezwanie do mniejszego obciążenia pracą, ale także wezwanie do większej głębi i przemyślanego podejścia do pracy akademickiej. Świadczy o tym również niedawna publikacja specjalnego numeru czasopisma „Filozofia i teoria w szkolnictwie wyższym”, który kompleksowo podejmuje tę tematykę. Wydanie, którego redakcją są Sean Sturm i sam Meijer, rzuca światło na wiele aspektów powolnego środowiska akademickiego, od tworzenia przestrzeni refleksyjnej po troskliwe, długoterminowe praktyki pedagogiczne, które wykraczają poza konwencjonalną logikę szybkości.

Eseje i dyskusje na ten temat

W tym specjalnym numerze publikowane są różne artykuły i eseje poruszające tę tematykę. Oto kilka najważniejszych wydarzeń:

• „The University is Slow/er“ – Eine Verteidigung der langsamen Akademie als Teil der Universitätsidentität.
• „Attuning to Absence in the Posthuman University“ – Diskussion über die Bedeutung lebendiger Zukunftsperspektiven.
• „Not at the Same Time“ – Ein Erforschen indigener und gegen-habilitatorischer Zeitlichkeiten.
• „Fostering Socially Just Care in Digital Communities“ – Schaffung von digitalen akademischen Gemeinschaften.
• „Unraveling Knowledge Systems“ – Thematisierung des tiefen Zuhörens in Kunst und Bildung.

Artykuł w Thesis Whisperer porusza wyzwania stojące przed powolną akademią, wskazując przywileje, które często są niezbędne, aby odnieść sukces w tym środowisku. Choć idea slow akademii jest kuszącą koncepcją pozwalającą uciec od codziennych presji i wymagań, pozostaje pytanie, kogo stać na ten luksus. Krytycy ostrzegają, że zasady powolności często spoczywają na barkach mniej uprzywilejowanych pracowników akademickich, którzy czują się zmuszeni sprostać wymaganiom szybkiej produktywności.

Dyskusja ta ma ogromne znaczenie dla przyszłości instytucji akademickich. Czy Slow Academia może być odpowiedzią na agresywne naciski kulturowe w szkolnictwie wyższym? Zarówno zwolennicy, jak i krytycy uznają, że należy zachować równowagę między jakością i ilością, aby stworzyć zrównoważone i wspierające środowisko akademickie, w którym mogą prosperować zarówno młodzi badacze, jak i uznani profesorowie.

Refleksja nad Slow Academia może nie tylko zmienić kulturę akademicką, ale także na nowo zdefiniować podstawowe wartości w szkolnictwie wyższym. Pytanie brzmi, czy liderzy uczelni są skłonni pójść tą drogą i zainicjować realne zmiany na rzecz bardziej harmonijnego życia akademickiego. Być może przyszłość środowiska akademickiego z niecierpliwością będzie czekać na powolną, przemyślaną podróż, zamiast pozostać w pułapce zawrotnego tempa dnia dzisiejszego.