Hoogleraar roept op tot verandering: tijd voor 'Slow Academia' op de universiteit!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Albert Meijer roept op tot een verandering in de academische cultuur en roept op tot 'slow academia' om stress te verminderen en reflectie te bevorderen.

Albert Meijer fordert eine Veränderung in der akademischen Kultur und ruft zu 'slow academia' auf, um Stress abzubauen und Reflexion zu fördern.
Albert Meijer roept op tot een verandering in de academische cultuur en roept op tot 'slow academia' om stress te verminderen en reflectie te bevorderen.

Hoogleraar roept op tot verandering: tijd voor 'Slow Academia' op de universiteit!

Er wordt momenteel veel gesproken in de academische wereld over het idee van ‘Slow Academia’. Albert Meijer, hoogleraar publieke innovatie, deed in een sensationele LinkedIn-post een dringende oproep tot reflectie. Na zijn sabbatical van zes maanden keerde hij gemotiveerd terug, maar raakte al snel overweldigd door de dagelijkse werkdruk. E-mails, vergaderingen en studentenscripts vulden zijn dagen, waardoor hij zich afvroeg of dit echt de staat is waar we naar streven in het academische leven. In zijn post kreeg het idee van Slow Academia bijna 1.000 likes en talloze goedkeurende reacties, wat de behoefte van velen in het hoger onderwijs weerspiegelt om de druk te verminderen en het werk in de academische omgeving duurzaam te maken. Hij wil onder geen enkele omstandigheid een nieuw project lanceren, betoogt Meijer, om verdere druk te vermijden. Hij hoopt dat zijn gedachten besluitvormers ertoe zullen aanzetten hun leiderschapsstijlen te heroverwegen.

Maar wat betekent Slow Academia eigenlijk? De term is niet alleen een oproep tot minder werkdruk, maar ook een oproep tot meer diepgang en een doordachte benadering van academisch werk. Dit wordt ook benadrukt door de recente publicatie van de speciale uitgave in het tijdschrift “Philosophy and Theory in Higher Education”, waarin het onderwerp op een complexe manier wordt behandeld. De editie, mede samengesteld door Sean Sturm en Meijer zelf, belicht vele facetten van de langzame academische wereld, van het creëren van een reflectieve ruimte tot zorgzame, langetermijnpedagogische praktijken die verder gaan dan de conventionele logica van snelheid.

Essays en discussies over het onderwerp

In dit speciale nummer worden verschillende artikelen en essays gepubliceerd die over dit onderwerp gaan. Hier zijn enkele hoogtepunten:

  • „The University is Slow/er“ – Eine Verteidigung der langsamen Akademie als Teil der Universitätsidentität.
  • „Attuning to Absence in the Posthuman University“ – Diskussion über die Bedeutung lebendiger Zukunftsperspektiven.
  • „Not at the Same Time“ – Ein Erforschen indigener und gegen-habilitatorischer Zeitlichkeiten.
  • „Fostering Socially Just Care in Digital Communities“ – Schaffung von digitalen akademischen Gemeinschaften.
  • „Unraveling Knowledge Systems“ – Thematisierung des tiefen Zuhörens in Kunst und Bildung.

Het artikel over Thesis Whisperer gaat in op de uitdagingen in de Slow Academy door te wijzen op de privileges die vaak nodig zijn om in deze setting te slagen. Hoewel het idee van de Slow Academy een aantrekkelijk concept is om aan de dagelijkse druk en eisen te ontsnappen, blijft de vraag wie deze luxe kan betalen. Critici waarschuwen dat de principes van traagheid vaak op de schouders rusten van minder bevoorrechte academische leden die zich gedwongen voelen om aan de eisen van snelle productiviteit te voldoen.

Deze discussie is van enorm belang voor de toekomst van academische instellingen. Zou Slow Academia een reactie kunnen zijn op de agressieve culturele druk in het hoger onderwijs? Zowel voorstanders als critici erkennen dat er een evenwicht moet worden gevonden tussen kwaliteit en kwantiteit om een ​​duurzame en ondersteunende academische omgeving te creëren waarin zowel jonge onderzoekers als gevestigde professoren kunnen gedijen.

Nadenken over Slow Academia zou niet alleen de academische cultuur kunnen transformeren, maar ook de fundamentele waarden in het hoger onderwijs kunnen herdefiniëren. De vraag is of universiteitsleiders bereid zijn deze weg te bewandelen en echte veranderingen te initiëren voor een harmonieuzer academisch leven. De toekomst van de academische wereld zou wellicht reikhalzend kunnen uitkijken naar de langzame, weloverwogen reis, in plaats van vast te blijven zitten in het razendsnelle tempo van vandaag.