Ο Hoogleraar καλεί για αλλαγή: ώρα για «Αργή Ακαδημία» στο πανεπιστήμιο!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Ο Albert Meijer ζητά μια αλλαγή στην ακαδημαϊκή κουλτούρα και καλεί σε «αργό ακαδημαϊκό κόσμο» για μείωση του άγχους και προώθηση του προβληματισμού.

Albert Meijer fordert eine Veränderung in der akademischen Kultur und ruft zu 'slow academia' auf, um Stress abzubauen und Reflexion zu fördern.
Ο Albert Meijer ζητά μια αλλαγή στην ακαδημαϊκή κουλτούρα και καλεί σε «αργό ακαδημαϊκό κόσμο» για μείωση του άγχους και προώθηση του προβληματισμού.

Ο Hoogleraar καλεί για αλλαγή: ώρα για «Αργή Ακαδημία» στο πανεπιστήμιο!

Αυτή τη στιγμή γίνεται πολύς λόγος στον ακαδημαϊκό κόσμο για την ιδέα του "Slow Academia". Ο Albert Meijer, καθηγητής δημόσιας καινοτομίας, έκανε μια επείγουσα έκκληση για προβληματισμό σε μια συγκλονιστική ανάρτηση στο LinkedIn. Μετά την εξάμηνη άδεια του, επέστρεψε με κίνητρο, για να κατακλυστεί γρήγορα από τον καθημερινό φόρτο εργασίας. Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, οι συναντήσεις και τα σενάρια των μαθητών προς επίλυση γέμισαν τις μέρες του, κάνοντάς τον να αναρωτιέται αν αυτή είναι πραγματικά η κατάσταση που φιλοδοξούμε στην ακαδημαϊκή ζωή. Στην ανάρτησή του, η ιδέα του Slow Academia έλαβε σχεδόν 1.000 likes και πολλά εγκριτικά σχόλια, αντανακλώντας την ανάγκη πολλών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να μειώσουν την πίεση και να κάνουν την εργασία στο ακαδημαϊκό περιβάλλον βιώσιμη. Σε καμία περίπτωση δεν θέλει να ξεκινήσει ένα νέο έργο, υποστηρίζει ο Meijer, προκειμένου να αποφύγει περαιτέρω πίεση και ελπίζει ότι οι σκέψεις του θα ενθαρρύνουν τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να επανεξετάσουν το στυλ ηγεσίας τους.

Τι σημαίνει όμως στην πραγματικότητα το Slow Academia; Ο όρος δεν είναι μόνο μια έκκληση για λιγότερο φόρτο εργασίας, αλλά και μια έκκληση για περισσότερο βάθος και μια προσεκτική προσέγγιση της ακαδημαϊκής εργασίας. Αυτό τονίζεται και από την πρόσφατη δημοσίευση του ειδικού τεύχους στο περιοδικό «Φιλοσοφία και Θεωρία στην Ανώτατη Εκπαίδευση», που πραγματεύεται το θέμα με σύνθετο τρόπο. Η έκδοση, που επιμελήθηκε από κοινού ο Sean Sturm και ο ίδιος ο Meijer, φωτίζει πολλές πτυχές της αργής ακαδημαϊκής κοινότητας, από τη δημιουργία ενός αναστοχαστικού χώρου έως τις φροντισμένες, μακροπρόθεσμες παιδαγωγικές πρακτικές που ξεπερνούν τη συμβατική λογική της ταχύτητας.

Δοκίμια και συζητήσεις για το θέμα

Σε αυτό το ειδικό τεύχος δημοσιεύονται διάφορα άρθρα και δοκίμια που πραγματεύονται το θέμα. Ακολουθούν μερικά από τα κυριότερα σημεία:

  • „The University is Slow/er“ – Eine Verteidigung der langsamen Akademie als Teil der Universitätsidentität.
  • „Attuning to Absence in the Posthuman University“ – Diskussion über die Bedeutung lebendiger Zukunftsperspektiven.
  • „Not at the Same Time“ – Ein Erforschen indigener und gegen-habilitatorischer Zeitlichkeiten.
  • „Fostering Socially Just Care in Digital Communities“ – Schaffung von digitalen akademischen Gemeinschaften.
  • „Unraveling Knowledge Systems“ – Thematisierung des tiefen Zuhörens in Kunst und Bildung.

Το άρθρο για το Thesis Whisperer εξετάζει τις προκλήσεις στην αργή ακαδημία επισημαίνοντας τα προνόμια που είναι συχνά απαραίτητα για να πετύχεις σε αυτό το περιβάλλον. Ενώ η ιδέα της αργής ακαδημίας είναι μια δελεαστική ιδέα για να ξεφύγουμε από τις καθημερινές πιέσεις και απαιτήσεις, το ερώτημα παραμένει ποιος μπορεί να αντέξει οικονομικά αυτήν την πολυτέλεια. Οι κριτικοί προειδοποιούν ότι οι αρχές της βραδύτητας συχνά στηρίζονται στους ώμους λιγότερο προνομιούχων ακαδημαϊκών μελών που αισθάνονται υποχρεωμένοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ταχείας παραγωγικότητας.

Αυτή η συζήτηση έχει τεράστια σημασία για το μέλλον των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων. Θα μπορούσε το Slow Academia να είναι μια απάντηση στις επιθετικές πολιτιστικές πιέσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Τόσο οι υποστηρικτές όσο και οι κριτικοί αναγνωρίζουν ότι πρέπει να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ ποιότητας και ποσότητας για να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο και υποστηρικτικό ακαδημαϊκό περιβάλλον στο οποίο μπορούν να ευδοκιμήσουν τόσο νέοι ερευνητές όσο και καθιερωμένοι καθηγητές.

Ο προβληματισμός για την αργή ακαδημαϊκή κοινότητα θα μπορούσε όχι μόνο να μεταμορφώσει την ακαδημαϊκή κουλτούρα αλλά και να επαναπροσδιορίσει τις θεμελιώδεις αξίες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το ερώτημα είναι εάν οι ηγέτες των πανεπιστημίων είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο και να ξεκινήσουν πραγματικές αλλαγές για μια πιο αρμονική ακαδημαϊκή ζωή. Το μέλλον του ακαδημαϊκού χώρου θα μπορούσε ίσως να περιμένει με ανυπομονησία το αργό, εσκεμμένο ταξίδι αντί να παραμείνει παγιδευμένο στον ιλιγγιώδη ρυθμό του σήμερα.