Vandalisme tegen rolstoelen: oudere vrouw vecht wanhopig om hulp!

Vandalisme tegen rolstoelen: oudere vrouw vecht wanhopig om hulp!

De 63-jarige Gabi Messerer woont in de Isarvorstadt in München en is al meer dan tien jaar afhankelijk van een rolstoel. Haar beperking is het gevolg van symptomen van verlamming die ze opliep tijdens het wandelen in de bergen. Gabi worstelt niet alleen met de fysieke uitdagingen, maar ook met de dagelijkse hindernissen van toegankelijkheid en ondersteuning in haar eigen omgeving. Twee jaar geleden werd haar rolstoelparkeerplaats op de binnenplaats verwijderd, wat haar situatie een stuk lastiger maakte. De poging om haar rolstoel in de kelder op te bergen mislukte omdat de oprit te steil en te gevaarlijk werd geacht. “Ik heb geen plek waar ik mijn spullen veilig kan neerleggen”, klaagt Gabi. In plaats daarvan staat haar grote elektrische rolstoel nu in het trappenhuis, waardoor de ingang wordt geblokkeerd en een constante bron van problemen wordt.

Tot overmaat van ramp raakte haar lichtgewicht elektrische rolstoel, die ze zelfstandig kan gebruiken, onlangs beschadigd nadat deze in de vuilnisbak was achtergelaten. Omdat de rolstoel niet verzekerd is, moet Gabi nu proberen het benodigde geld te vinden voor een nieuwe E-Fix rolstoel. Haar financiële situatie is gespannen, ze leeft van burgergeld en de zorgverzekeraar kan geen nieuwe rolstoel voor haar financieren omdat ze de grote rolstoel al betaald heeft. Gabi heeft al contact opgenomen met de Raad voor de Gehandicapten, maar heeft nog steeds ondersteuning nodig.

Toegankelijkheid centraal

Het probleem van de toegankelijkheid loopt als een rode draad door het leven van veel mensen met een beperking. Volgens informatie van Lebenshilfe.de is het van cruciaal belang om barrières te slechten om zelfbepaalde mobiliteit voor alle mensen mogelijk te maken. De toegang tot het openbaar vervoer speelt hierbij een belangrijke rol. Helaas wordt de wettelijk verplichte doelstelling dat al het openbaar vervoer per 1 januari 2022 barrièrevrij moet zijn, niet gehaald. Mensen met een handicap ervaren vaak obstakels in het dagelijks leven, zoals geblokkeerde trottoirs en onvoldoende uitgeruste transportmiddelen.

Zoals het Instituut voor de Mensenrechten rapporteert, is zelfbepaalde mobiliteit een mensenrecht. Het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap verplicht de staat om omstandigheden te creëren die zelfbepaalde mobiliteit mogelijk maken. Maar ondanks deze regelgeving wordt het dagelijks leven van veel mensen nog steeds gekenmerkt door barrières. In München probeert de stad advies te geven om mensen met een handicap te ondersteunen bij het verbouwen van hun huizen. De toegang tot barrièrevrije openbaarvervoermogelijkheden blijft echter vaak moeilijk en voor velen moeilijk te gebruiken.

Op zoek naar oplossingen

Er zou een beroep kunnen worden gedaan op de stad München om een ​​pioniersrol op zich te nemen bij het vinden van oplossingen voor de uitdagingen waarmee mensen met een beperking worden geconfronteerd. Gabi Messererer en vele anderen die zich in een soortgelijke situatie bevinden, stellen dringend de vraag hoe alomvattende toegankelijkheid niet alleen in theorie maar ook in de praktijk kan worden geïmplementeerd. Het lokale vervoersplan moet dringend rekening houden met de behoeften van mensen met een beperking, zodat iedereen zich zelfstandig kan verplaatsen. De weg ernaartoe is hobbelig, maar essentieel – niet alleen voor de levenskwaliteit van Gabi Messerer, maar voor de samenleving als geheel.

We kunnen alleen maar hopen dat er snel passende maatregelen worden genomen om een ​​inclusief München voor iedereen te creëren, waarin niemand achterblijft.

Voor meer informatie kunt u hier artikelen vinden tz, Levensondersteuning En Instituut voor Mensenrechten.