Cat Power Enchants Monachium z legendarnymi dźwiękami Dylana!

Cat Power Enchants Monachium z legendarnymi dźwiękami Dylana!

München, Deutschland - Wczoraj był bardzo wyjątkowy wieczór w Monachium: Chan Marshall, lepiej znany jako Cat Power, odtworzył legendarny koncert Boba Dylana, który odbył się w Isarphilharmonie w 1966 roku. To wydarzenie nie tylko przyciąga zagorzałych fanów Dylana, ale także tych, którzy widzieli najnowsze biograficzne „jak kompletne nieznane” w Sala została praktycznie wyprzedana, a publiczność zazdrościła w kolorową kulturowo mieszankę.

Z zielonym garniturem spodni, który stał jej elegancki, Marshall rozpoczął wieczór z „She Naleś do mnie”. Towarzyszył jej gitarzysta Arsun Sorrenti i gracz Harmonika Aaron Embry. Jej wygląd, który ponownie doprowadził do życia wiele legendarnych piosenek z Dylana, nie do końca się nie zrobił. Interpretacje charakteryzują się bardziej dusznym kolorem głosu, który nawet oświetla klasyk „jak kobieta”.

udany repertuar

Nieco niekonwencjonalne, ale niezwykle atrakcyjne, dziewięcio -minutowy monolog Marshalla dla „Visions of Johanna”, który dał publiczności nowy dostęp do złożonych tekstów Dylana. Duże chwytliwe melodie, takie jak „To wszystko, Baby Blue” brzmiało odświeżająco mak, podczas gdy „Desolation Row” po raz kolejny skupiał się jako złożony długi wiersz. Ale nie wszystko było zgodnie z smakiem słuchaczy: „Pan Tambourine Man” był trochę bezbarwny w porównaniu.

Część spódnicy na koncercie dostała się do jazdy z „Tell Me, Mama” i oferuje fanom znane uczucie, które przypomina im transformację Dylana z Folk do Rock. Poruszająca interpretacja „pigułki lamparta-skórka ma” w szybkiej skalistej wersji była punktem kulminacyjnym tego wieczoru. Jedyną okładką w planie było „Baby Let Me Follow You Down”, która zachwyciła fanów i wzbudziła nostalgię.

Krytyka i perspektywy

Chociaż wieczór oferował wiele miłych chwil, zauważono również, że części wyglądu wyglądały na próbie. Finał z „Like A Rolling Stone” nie pozwolił, aby publiczność uderzyła ze skarpet, ale nadal warto próbować usłyszeć klasyk Dylana przez osobistą obiektyw artysty. Jednak setlista odzwierciedlał myśli, że Cat Power może kontynuować wieczory okładkowe, podczas gdy nowa praca z własnymi piosenkami nie powinna być niezauważona.

Jak zauważył Michael Bartle w jednym ze swoich programów radiowych, wersje okładek nie są po prostu imitacjami, ale oferują tłumaczenie między pokoleniami. Dzięki jej wyglądowi Power Cat stworzył więcej niż hołd dla Dylana; Otwiera nowy dyskurs na temat kreatywnych decyzji i odpowiedzialności za dalsze rozwój. Według słów [Bayern 2] (https://www.br.de/radio/bayern2/podcasts/cover-me-li-cat-power-bob-dylan-interpretert-100.html w ten sposób zastanawiając się nad transformacją Dylansa i znaczenia jej muzyki.