München herdenkt: 56 nieuwe struikelblokken voor Joodse slachtoffers!

München herdenkt: 56 nieuwe struikelblokken voor Joodse slachtoffers!

Goethestraße 23, 80336 München, Deutschland - Zondag bracht een belangrijk moment voor de herdenkingscultuur in München. In de buurt van het hoofdstation werden gisteren 56 nieuwe struikelblokken gelegd, die doen denken aan Joodse burgers die werden verkocht of gedeporteerd tijdens het nationale socialisme. Deze legcampagne is niet alleen een eenvoudig gebaar, het vertegenwoordigt de grootste installatie van struikelblokken in de geschiedenis van het Stumbling Stones -initiatief voor München. De Cuboids zijn ingebed in drie rijen voor het huis met nummer 23 in Goethestrasse, die ooit diende als een "toevluchtsoord". Terry Swartzberg, het bestuur van het initiatief, zei dat het gebouw in het bezit was van een Joodse familie in de jaren dertig en diende veel Joden als onderdak in 1939, zelfs na de verkoop aan de familie Niedermaier. Dit verklaart waarom hier zoveel struikelblokken zijn gelegd. Er zijn momenteel in totaal 423 struikelblokken in München, en tot het einde van de zomer zouden er 500 moeten zijn, die de stadsposities positioneren als een van de belangrijkste plaatsen voor deze vorm van herdenking.

Een kleine ceremonie vergezelde de installatie, waaraan ongeveer 60 mensen deelnamen. Inez Rattan, een bestuurslid van de vereniging, herinnerde eraan dat de Joodse medeburgers "niet langer namen kregen" ten tijde van het nationaal socialisme, maar alleen cijfers. Met de struikelblokken willen ze hun waardigheid en identiteit teruggeven aan de slachtoffers. Ondanks de positieve feedback is het project niet zonder controverse. Charlotte Knobloch, de president van de Israëlische culturele gemeenschap in München, drukt zich sceptisch uit en beschrijft de struikelende blokken als respectloos. De gemeenteraad had in 2004 al het leggen van struikelblokken op stedelijke grond verboden.

Weerstand en ondersteuning

Het initiatief struikelt stenen voor München e. V. gebruikt creatieve paden om de herdenkingsstenen op privégrond te leggen en heeft nu 210 andere stenen voorbereid voor toekomstige slachtoffers. In andere delen van München, net als in Schwabing, waren er recent vergelijkbare gebeurtenissen waarin struikelende blokken werden gelegd voor andere slachtoffers, waaronder Amalie en Joseph Schuster, die stierven in Theresienstadt in 1943 en 1944. Hier, vertegenwoordigers van de liberale Joodse gemeenschap van Kaddisch sprak om hun grief uit te drukken. De verhuizing is echter wettelijk controversieel omdat de gemeenteraad een rechtszaak heeft afgewezen die een goedkeuring heeft geëist voor struikelblokken op het land van openbaar gebouw.

De kunstenaar Gunter Demnig, die het idee van de struikelblokken lanceerde, voert de begrafenissen uit. Sinds zijn eerste steen in Keulen 27 jaar geleden zijn wereldwijd ongeveer 70.000 struikelblokken gecreëerd, die fungeren als gedecentraliseerde monumenten voor de slachtoffers van het nationale socialisme. Deze kleine maar belangrijke herdenkingsborden bestaan ​​uit een koperen tabel die informatie heeft over het respectieve slachtoffer, inclusief namen, geboortejaar, desportatiedatum en de doodsoorzaak. De aanpak zou de herinnering aan de slachtoffers terug moeten brengen in het dagelijkse leven van mensen - schoolklassen vestigden vaak het verband met de verhalen van de slachtoffers en creëerde aldus een persoonlijk onderzoek van de geschiedenis.

een cultureel debat

Het debat over de struikelblokken maakt deel uit van een grote discussie over de geheugencultuur in Duitsland. Hoewel sommigen ze beschouwen als een waardige vorm van herdenking, bekritiseren anderen dat de stenen kunnen worden genegeerd of dat de namen van de slachtoffers met voeten worden geschopt. Charlotte Knobloch ziet een gebrek aan respect voor de slachtoffers in de struikelblokken en neemt het standpunt aan dat andere vormen van geheugen geschikter zouden zijn. Ondanks deze verschillende perspectieven biedt het initiatief ook ruimte voor alternatieve herdenkingsbenaderingen die van verschillende zijden waardevol worden beschouwd, bijvoorbeeld voor de slachtoffers van euthanasie.

Over het algemeen is het omgaan met historische verantwoordelijkheid een gevoelig onderwerp dat veel aandacht vereist in zowel de politiek als in de samenleving. De struikelblokken, als onderdeel van deze discussie, concretiseren de herinnering aan de slachtoffers en bevorderen een actieve herdenking. Zoals de genoemde initiatieven laten zien, zal de wil leven om te behandelen en te herdenken, zelfs als de meningen verschillen.

Voor meer informatie over de struikelblokken in München, kunt u de artikelen van taz en Lezen.