Μόναχο τιμά τη μνήμη: 56 νέα εμπόδια για τα εβραϊκά θύματα!

Μόναχο τιμά τη μνήμη: 56 νέα εμπόδια για τα εβραϊκά θύματα!

Η Κυριακή έφερε μια σημαντική στιγμή για τον πολιτισμό της μνήμης στο Μόναχο. Χθες, 56 νέα εμπόδια τοποθετήθηκαν κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, τιμώντας τη μνήμη των Εβραίων πολιτών που εκδιώχθηκαν ή απελάθηκαν κατά τη διάρκεια του εθνικοσοσιαλισμού. Αυτή η ενέργεια τοποθέτησης δεν είναι απλώς μια απλή χειρονομία, αλλά αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη εγκατάσταση εμπόδια στην ιστορία της πρωτοβουλίας Stolpersteine ​​για το Μόναχο. Τα τετράγωνα είναι τοποθετημένα σε τρεις σειρές μπροστά από το σπίτι με αριθμό 23 στην Goethestrasse, το οποίο κάποτε χρησίμευε ως «καταφύγιο». Ο Terry Swartzberg, ο εκτελεστικός διευθυντής της πρωτοβουλίας, εξήγησε ότι το κτίριο ανήκε σε μια εβραϊκή οικογένεια τη δεκαετία του 1930 και συνέχισε να χρησιμεύει ως καταφύγιο για πολλούς Εβραίους αφού πουλήθηκε στην οικογένεια Niedermaier το 1939. Αυτό εξηγεί γιατί τοποθετήθηκαν τόσα πολλά εμπόδια εδώ. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν συνολικά 423 εμπόδια στο Μόναχο και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού θα πρέπει να είναι 500, γεγονός που τοποθετεί την πόλη ως ένα από τα κύρια μέρη για αυτή τη μορφή μνήμης.

Μια μικρή τελετή συνόδευσε την εγκατάσταση, στην οποία συμμετείχαν περίπου 60 άτομα. Ο Inez Rattan, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου, υπενθύμισε ότι κατά την εποχή του εθνικοσοσιαλισμού, στους Εβραίους συμπολίτες «δεν δίνονταν πλέον ονόματα», παρά μόνο αριθμοί. Ο στόχος των εμποδίων είναι να επιστρέψουν στα θύματα την αξιοπρέπεια και την ταυτότητά τους. Παρά τα θετικά σχόλια, το έργο δεν είναι χωρίς διαμάχες. Η Charlotte Knobloch, η πρόεδρος της Εβραϊκής Κοινότητας στο Μόναχο, είναι δύσπιστη και περιγράφει τα εμπόδια ως ασέβεια. Το δημοτικό συμβούλιο είχε ήδη απαγορεύσει την τοποθέτηση εμπλοκών σε περιουσία της πόλης το 2004.

Αντίσταση και υποστήριξη

Πρωτοβουλία The Stumbling Blocks for Munich. Ο V. χρησιμοποιεί δημιουργικούς τρόπους για να μεταφέρει τις πέτρες μνημείων σε ιδιωτική περιουσία και τώρα έχει ετοιμάσει 210 επιπλέον πέτρες για μελλοντικά θύματα. Πρόσφατα υπήρξαν παρόμοια γεγονότα σε άλλα μέρη του Μονάχου, όπως το Schwabing, όπου στράφηκαν εμπόδια για άλλα θύματα, όπως η Amalie και ο Joseph Schuster, που πέθαναν στο Theresienstadt το 1943 και το 1944. Εδώ, εκπρόσωποι της Φιλελεύθερης Εβραϊκής Κοινότητας μίλησαν στα Kaddish για να εκφράσουν τη θλίψη τους. Ωστόσο, η μετεγκατάσταση είναι νομικά αμφιλεγόμενη επειδή το δημοτικό συμβούλιο απέρριψε μια αγωγή που απαιτούσε έγκριση για εμπόδια σε δημόσια οικοδομική γη.

Ο καλλιτέχνης Gunter Demnig, ο οποίος έφερε ζωή στην ιδέα του Stolpersteine, πραγματοποιεί τις ταφές. Από τότε που τέθηκε η πρώτη πέτρα στην Κολωνία πριν από 27 χρόνια, έχουν δημιουργηθεί περίπου 70.000 εμπόδια σε όλο τον κόσμο, τα οποία χρησιμεύουν ως αποκεντρωμένα μνημεία στα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού. Αυτοί οι μικροί αλλά σημαντικοί αναμνηστικοί δείκτες αποτελούνται από ένα ορειχάλκινο τραπέζι που φέρει πληροφορίες για κάθε θύμα, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος, του έτους γέννησης, της ημερομηνίας απέλασης και της αιτίας θανάτου. Η προσέγγιση έχει σκοπό να επαναφέρει τη μνήμη των θυμάτων στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων - τα σχολικά μαθήματα συχνά συνδέονταν με τις ιστορίες των θυμάτων και έτσι δημιουργούσαν μια προσωπική δέσμευση με την ιστορία.

Πολιτιστική συζήτηση

Η συζήτηση για τα εμπόδια είναι μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης για την κουλτούρα της μνήμης στη Γερμανία. Ενώ κάποιοι τα βλέπουν ως μια άξια μορφής μνήμης, άλλοι επικρίνουν ότι οι πέτρες θα μπορούσαν να μη σεβαστούν ή ότι τα ονόματα των θυμάτων καταπατούνται. Η Charlotte Knobloch βλέπει τα εμπόδια ως έλλειψη σεβασμού για τα θύματα και υποστηρίζει ότι άλλες μορφές μνήμης θα ήταν πιο κατάλληλες. Παρά αυτές τις διαφορετικές προοπτικές, η πρωτοβουλία προσφέρει επίσης χώρο για εναλλακτικές προσεγγίσεις στον εορτασμό της μνήμης που θεωρούνται πολύτιμες από διάφορες πλευρές, για παράδειγμα για τα θύματα της ευθανασίας.

Συνολικά, η αντιμετώπιση της ιστορικής ευθύνης είναι ένα ευαίσθητο θέμα που απαιτεί μεγάλη προσοχή τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνία. Τα εμπόδια, ως μέρος αυτής της συζήτησης, συγκεκριμενοποιούν τη μνήμη των θυμάτων και προωθούν την ενεργή μνήμη. Όπως δείχνουν οι πρωτοβουλίες που αναφέρονται, η βούληση για συμβιβασμό και τιμή ανάμνησης ζει, ακόμα κι αν οι απόψεις διίστανται για το σωστό μονοπάτι.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Stolpersteine ​​στο Μόναχο, μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα από Εφημερίδα της Νότιας Γερμανίας, ταζ και Deutschlandfunk ανάγνωση.