Καταστράφηκε το ηλεκτρονικό αμαξίδιο ενός ηλικιωμένου: Η προσβασιμότητα του Μονάχου σε κίνδυνο!

Καταστράφηκε το ηλεκτρονικό αμαξίδιο ενός ηλικιωμένου: Η προσβασιμότητα του Μονάχου σε κίνδυνο!

Στο Isarvorstadt του Μονάχου, η 63χρονη Gabi Messerer δεν έρχεται μόνο αντιμέτωπη με προσωπικές προκλήσεις, αλλά και με τις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Εξαρτάται από αναπηρικό καροτσάκι εδώ και 12 χρόνια, μια μοίρα που την έτυχε μετά από μια πεζοπορία στο βουνό που ολοκληρώθηκε με συμπτώματα παράλυσης. Τώρα δεν παλεύει μόνο με τους περιορισμούς της υγείας της, αλλά και με τους βανδαλισμούς που την έπληξαν πολύ πρόσφατα.

Το ελαφρύ ηλεκτρικό αναπηρικό καροτσάκι της Messerer, το οποίο είναι απαραίτητο για την καθημερινότητά της, υπέστη ζημιές αφού αφέθηκε στον κάδο απορριμμάτων. Δεδομένου ότι αυτό το αναπηρικό αμαξίδιο δεν είναι ασφαλισμένο και η οικονομική της κατάσταση είναι τεταμένη - ζει με τα χρήματα των πολιτών - οι πιθανότητες για γρήγορη επισκευή ή αντικατάσταση είναι ελάχιστες. Η εταιρεία ασφάλισης υγείας δεν θα πληρώσει για ένα νέο ηλεκτρικό αναπηρικό αμαξίδιο επειδή το μεγάλο αναπηρικό αμαξίδιο έχει ήδη πληρωθεί. «Αναζητώ απεγνωσμένα υποστήριξη για να αποκτήσω ένα νέο αναπηρικό αμαξίδιο E-Fix», λέει ο Messerer.

Εμπόδια στο περιβάλλον διαβίωσης

Η κατάσταση διαβίωσης της Gabi Messerer γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από την προσβασιμότητα στο περιβάλλον διαβίωσής της. Πριν από δύο χρόνια, η διεύθυνση του ακινήτου αφαίρεσε τη θέση στάθμευσης για το αναπηρικό καροτσάκι της στην εσωτερική αυλή επειδή θεωρήθηκε αντιαισθητική. Αντίθετα, προσφέρθηκε να αποθηκεύσει το αναπηρικό καροτσάκι σε ένα υπόγειο, αλλά η ράμπα είναι πολύ απότομη για να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια. Το μεγάλο ηλεκτρικό αναπηρικό καροτσάκι κλείνει πλέον τον χώρο της εισόδου και αποτελεί κίνδυνο.

Αυτές οι δυσκολίες δεν είναι μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις στο Μόναχο. Σύμφωνα με μια μελέτη για την κατάσταση διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία στη Γερμανία, τα καθημερινά εμπόδια είναι ευρέως διαδεδομένα. Το Ινστιτούτο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Η αυτοκαθορισμένη κινητικότητα είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα που έχουν τα άτομα με αναπηρία θα πρέπει να επιτρέπει στους ανθρώπους να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή. Η τοπική δημόσια συγκοινωνία χωρίς εμπόδια (ÖPNV) έχει κεντρική σημασία εδώ.

Εμπόδια στα μέσα μαζικής μεταφοράς

Αν και ο νόμος όριζε ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες θα πρέπει να είναι χωρίς εμπόδια έως την 1η Ιανουαρίου 2022, αυτός ο στόχος αθόρυβα χάθηκε. Σύμφωνα με τον νόμο περί μεταφοράς επιβατών (PBefG), πρέπει να καταβληθούν περισσότερες προσπάθειες για να εξασφαλιστεί πραγματικά η πλήρης προσβασιμότητα. Αυτή τη στιγμή, πολλές επιλογές δημόσιων συγκοινωνιών είναι συχνά δύσκολο να χρησιμοποιηθούν, ειδικά για άτομα με διανοητική αναπηρία.

Επιπλέον, υπάρχει η πρόκληση ότι πολλές εταιρείες στον τομέα των μεταφορών επιβατών που διαχειρίζονται 20 ή περισσότερα οχήματα πρέπει να κάνουν το 5% των οχημάτων τους χωρίς εμπόδια. Αυτός ο κανόνας ισχύει και για προσφορές κατ' απαίτηση. Η έκκληση για άρση των φραγμών και δημιουργία περισσότερων προσφορών για τοπικές μεταφορές χωρίς αποκλεισμούς τρέχει σαν ένα κοινό νήμα στην πολιτική ατζέντα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τις εξαιρέσεις στις απαιτήσεις προσβασιμότητας έως το 2026.

Η Gabi Messerer ελπίζει ότι η κατάστασή της μπορεί να βελτιωθεί μακροπρόθεσμα όχι μόνο μέσω προσωπικών πρωτοβουλιών, αλλά και μέσω νομικών αλλαγών στην πολιτική μεταφορών. «Θα ήθελα οι άνθρωποι σαν εμένα να λαμβάνουν την απαραίτητη υποστήριξη και ευκαιρίες για μια αυτοκαθορισμένη ζωή», λέει. Η πόλη του Μονάχου προσφέρει συμβουλές για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία στη μετατροπή των σπιτιών τους, κάτι που είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν έως ότου καταργηθούν όλα τα εμπόδια και τα άτομα με αναπηρία μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα. Ο συνολικός στόχος της δημιουργίας μιας κοινωνίας χωρίς φραγμούς είναι μια ευθύνη για το κοινωνικό σύνολο που επηρεάζει όλους.