56 Νέες εμπόδιο στο Μόναχο: Ένα ισχυρό σημάδι μνήμης!

56 Νέες εμπόδιο στο Μόναχο: Ένα ισχυρό σημάδι μνήμης!

Goethestraße 23, 80336 München, Deutschland - Την περασμένη Κυριακή ήρθε η ώρα και πάλι: 56 νέα μπλοκ που τοποθετήθηκαν στο Μόναχο. Αυτά τα μικρά αλλά σημαντικά cuboids θυμίζουν εβραϊκούς ανθρώπους που ζούσαν κατά τη διάρκεια του εθνικού σοσιαλισμού σε εκείνα τα μέρη όπου συχνά υπέστησαν ανείπωτη ταλαιπωρία. Τα νέα μπλοκ εμπόδια είναι ενσωματωμένα μπροστά από το κτίριο με τον αριθμό 23 στο Goethestrasse, το οποίο χρησίμευσε ως "καταφύγιο" και είναι η μεγαλύτερη τοποθέτηση αυτού του είδους μέχρι στιγμής στην ιστορία του Συλλόγου. Ο Terry Swartzberg, το διοικητικό συμβούλιο της πρωτοβουλίας Stumbling Stones για το Μόναχο, εξηγεί ότι το σπίτι ανήκε σε μια εβραϊκή οικογένεια τη δεκαετία του 1930. Ακόμη και αφού πωλήθηκε στην οικογένεια Niedermaier το 1939, πολλοί Εβραίοι αναζητούσαν προστασία εκεί.

Περίπου 60 συμμετέχοντες ήταν παρόντες στην τελετή, στην οποία τοποθετήθηκαν τα εμπόδια. Ο Inez Rattan, επίσης στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης, επεσήμανε ότι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής ο Εβραίος συμπολίτης: "Δεν υπάρχουν άλλα ονόματα", έγιναν αριθμοί. Τα εμπόδια θα πρέπει να αλλάξουν ακριβώς αυτό: να δώσουν στα θύματα τα ονόματά τους και έτσι και την αξιοπρέπειά τους. Υπάρχουν επί του παρόντος 423 εμπόδια στο Μόναχο. Θα πρέπει να είναι 500 μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, πράγμα που δείχνει ότι αυτό το έργο είναι πολύ καλά δεκτό.

αμφιλεγόμενη μνήμη

Παρ 'όλα αυτά, τα εμπόδια είναι αμφιλεγόμενα, ακόμη και μέσα στην εβραϊκή κοινότητα. Ο Charlotte Knobloch, Πρόεδρος της Κοινότητας Ισραηλινής Πολιτιστικής (IKG) στο Μόναχο, έχει επικρίνει δημοσίως και περιγράφει τα εμπόδια των μπλοκ ως ασέβεια προς τα θύματα. Υποστηρίζει ότι οι πέτρες θα μπορούσαν να είναι βρώμικες και τα ονόματα των θυμάτων θα ανιχνεύονται με πόδια. Παρά τις αντιστάσεις αυτές, η πρωτοβουλία βρήκε έναν τρόπο να τεθεί σε εμπόδιο σε ιδιωτικό έδαφος, καθώς το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε το 2004 ότι τα εμπόδια δεν επιτρέπονται σε αστικό έδαφος. Ο Terry Swartzberg τονίζει ότι πολλοί Εβραίοι πολίτες βλέπουν τα εμπόδια ως μια άξια μορφή μνήμης.

Η πρωτοβουλία Stumbling Stone ανήκει σε ένα παγκόσμιο δίκτυο που έχει πλέον εγκαταστήσει 70.000 τέτοιες πέτρες. Ο καλλιτέχνης του Βερολίνου Gunter Demnig είναι ο εφευρέτης αυτής της έννοιας και άρχισε να θέτει την πρώτη πέτρα στην Κολωνία πριν από 27 χρόνια. Κάθε εμπόδιο είναι εφοδιασμένο με ένα ορειχάλκινο τραπέζι που περιέχει πληροφορίες σχετικά με το αντίστοιχο θύμα σε πέντε γραμμές - από ονόματα μέχρι την ημερομηνία της γέννησης έως την απέλαση και την αιτία θανάτου. Αυτή η αποκεντρωμένη προσέγγιση υποτίθεται ότι θα φέρει τη μνήμη των θυμάτων στα κέντρα της πόλης και συχνά βρίσκεται μπροστά στα πρώην οικιστικά κτίρια των διωγμών

Κοινωνική απάντηση

Οι αντιδράσεις στα εμπόδια είναι διαφορετικά. Ενώ πολλοί εκτιμούν τη μνήμη σε αυτή τη μορφή, υπάρχει επίσης αντίσταση, ειδικά οι άνθρωποι που έχουν αραιωμένα σπίτια. Πρωτοβουλίες που φροντίζουν την τοποθέτηση των λίθων αισθάνονται την κοινωνική σημασία και τη συναφείς ευθύνης. Συχνά είναι μαθήματα σχολείων που ερευνούν τις ιστορίες των θυμάτων, γεγονός που καθιστά την μνήμη εξατομικευμένη και την καθιστά προσιτή σε νεότερες γενιές.

Αν και η συζήτηση για τα εμπόδια μπλοκ βράζει ξανά και ξανά, γίνεται σαφές ότι αυτές οι πέτρες αποτελούν σημαντικό μέρος της κουλτούρας της μνήμης στο Μόναχο και πέραν αυτού. Ωστόσο, η συζήτηση δείχνει επίσης ότι οι ερωτήσεις σχετικά με τους δράστες, τους κερδοσκοπικούς και τους παθητικούς της ιστορίας αντιπροσωπεύουν διαρκές προκλήσεις για την κοινωνία και ότι η αντιμετώπιση του ναζιστικού παρελθόντος εξακολουθεί να είναι απαραίτητη.

süddeutsche zeitung αναφέρει ότι τα μπλοκ που χτυπούν τα κομμάτια που είναι θύματα που είναι οι θύματα που ζούσαν. Αυτό δίνει στη μνήμη μια άμεση παρουσία. Ωστόσο, το ζήτημα του σεβασμού και της μνημονιακής κουλτούρας παραμένει σταθερός σύντροφος στη συζήτηση. Η πρωτοβουλία πρέπει να αγωνιστεί με νομικά εμπόδια, αφού η ίδια η πόλη δεν επιτρέπει κανένα νέο εμπόδιο σε δημόσιο λόγο, όπως το

Συνολικά, αυτή η μορφή μνήμης στο Μόναχο και πολλές άλλες πόλεις στη Γερμανία και πέρα ​​από το Beyond έχει επίσης δημιουργήσει μεγάλο αριθμό υποστηρικτών και κριτικών. Αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: οι περήφανοι, μικρές μνημείες πέτρες βοηθούν να φέρει τις ιστορίες των θυμάτων στην συνειδητοποίηση της κοινωνίας, ακόμη και αν υπάρχουν ακόμα ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο μνήμης. deutschlandfunk