Το απόκοσμο μονοπάτι του ψυχοπαθή: Οι σκοτεινές δολοφονίες του Μονάχου της δεκαετίας του 1930

Το απόκοσμο μονοπάτι του ψυχοπαθή: Οι σκοτεινές δολοφονίες του Μονάχου της δεκαετίας του 1930

Στη δεκαετία του 1930, το Μόναχο συγκλονίστηκε από μια τρομερή σειρά δολοφονιών που στοίχισαν τη ζωή πολλών γυναικών και βύθισαν την πόλη στον φόβο και τον τρόμο. Μεταξύ 1928 και 1939, οι ενέργειες ενός ψυχολογικά ενοχλητικού δράστη όχι μόνο διέπραξαν εγκλήματα κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά αποκάλυψαν και τα τρομακτικά βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Μεγαλόφωνος Εστία Πέντε γυναίκες δολοφονήθηκαν και περισσότερες από 90 βιάστηκαν, ένα έγκλημα που θεωρείται ιδιαίτερα ψυχρό και υπολογιστικό.

Η πρώτη γνωστή τραγωδία συνέβη το 1931, όταν η νεαρή Katharina Schätzl βιάστηκε και δολοφονήθηκε ενώ βρισκόταν σε μια βόλτα με ποδήλατο. Η αστυνομία ήταν αρχικά μόνη της - δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου στοιχεία για δράστες ή θύματα. Χαρακτηριστικό μοτίβο ήταν η επίθεση σε νεαρές γυναίκες, που συχνά πυροβολήθηκαν και ακρωτηριάστηκαν στο πάρκο Forstenrieder, όπου η Anna Geltl ήταν το δεύτερο θύμα το 1934.

Το κυνήγι του δράστη

Τα εγκλήματα συνεχίστηκαν και το 1934 η Berta Sauerbeck απήχθη και έπρεπε να επιβιώσει από τη φρίκη του πυροβολισμού πριν χάσει τελικά τη ζωή της. Περαιτέρω φρικαλεότητες συγκλόνισαν την πόλη το 1937 και το 1938, ωθώντας την αστυνομία να συστήσει μια ειδική επιτροπή. Όμως, παρ' όλες τις προσπάθειές τους, αρχικά ήταν ανεπιτυχείς.

Το σημείο καμπής ήρθε στις 29 Ιανουαρίου 1939, όταν ο Johann Eichhorn, ένας παντρεμένος άνδρας και στρατιώτης στο Reichsbahn, συνελήφθη. Οι περαστικοί κατάφεραν να αποτρέψουν επίθεση σε ένα 12χρονο κορίτσι και να ειδοποιήσουν την αστυνομία. Ο Άιχχορν ομολόγησε σε έναν συγκρατούμενο του ότι είχε χάσει το μέτρημα των 70 βιασμών και χαρακτηρίστηκε από ψυχιατρική έκθεση ως «εξαιρετικά σεξουαλικά λίμπιντινος ψυχοπαθής».

Μια κλειστή διαδικασία

Αν και ο Eichhorn επιβεβαίωσε τους βιασμούς στο δικαστήριο, αρνήθηκε τους φόνους. Η δίκη, που έγινε στις 29 και 30 Νοεμβρίου 1939, δεν επετράπη να γίνει δημόσια. Την 1η Δεκεμβρίου, ο Άιχχορν καταδικάστηκε τελικά σε θάνατο και εκτελέστηκε. Είναι ενδιαφέρον ότι το ναζιστικό καθεστώς εμπόδισε την πλήρη αναφορά της υπόθεσης, η οποία παρέμεινε σχετικά άγνωστη μέχρι σήμερα.

Η υπόθεση αντικατοπτρίζει επίσης ένα βαθύτερο κοινωνικό ζήτημα: η ψυχοπάθεια, όπως περιγράφεται στην ψυχοπαθολογία, χαρακτηρίζεται από ανώμαλες γνωστικές γνώσεις και δυσπροσαρμοστική συμπεριφορά. Αυτά εκδηλώνονται σε μια ακραία απόκλιση από τους κοινωνικούς κανόνες, που επηρεάζει όχι μόνο την ατομική συμπεριφορά αλλά και τις κοινωνικές δομές στο σύνολό τους - ένα θέμα που παραμένει επίκαιρο από την εποχή του Ιπποκράτη και του Πλάτωνα μέχρι τη σύγχρονη ψυχοθεραπεία. Η ψυχοπάθεια θεωρείται επίσης μια διαταραχή που έχει βαθύτερες ψυχολογικές βάσεις και της οποίας τα αίτια έχουν ερευνηθεί ευρέως.

Μέχρι σήμερα, η υπόθεση Johann Eichhorn παραμένει ένα αξιομνημόνευτο παράδειγμα του βάθους της ανθρώπινης φύσης και των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου μπροστά σε ασύλληπτα εγκλήματα. Τέτοιες ιστορίες είναι το κλειδί για τη διεύρυνση της κατανόησης της ψυχοπαθολογίας και την προσοχή στις σκοτεινές πλευρές της ανθρωπότητας που συχνά παραμένουν κρυμμένες πίσω από κλειστές πόρτες.

Για όσους ενδιαφέρονται, η έρευνα για τις ψυχικές ασθένειες που αντιμετωπίζονται στην ψυχοπαθολογία συνεχίζει να είναι σημαντική. Πολλές από τις σημερινές δημοφιλείς θεωρίες βασίζονται σε απαντήσεις στο ερώτημα πώς αναπτύσσονται οι ψυχικές διαταραχές και τι ρόλο παίζει η κοινωνία, η εκπαίδευση και οι ατομικές εμπειρίες σε αυτό. Βικιπαίδεια προσφέρει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για αυτό.